Wat zijn gezinsarrangementen?

Gezinsarrangementen (systeemarrangementen)worden gebruikt bij de medebehandeling. Deze methode werd in een grote oplage geïntroduceerd door Bert Hellinger, een Duitse psychotherapeut, filosoof en theoloog. Daarom staat de techniek ook bekend als "van de Hellinger-regeling".

Het idee is dat iedereen heeft zijn eigen familiesysteem. Het omvat niet alleen bloedverwanten, maarook mensen met wie een persoon verbonden is door een zeer sterke relatie. Het kan zowel levende mensen omvatten als al dood of zelfs ongeboren. Sommige mensen die deel uitmaken van zijn familiesysteem, weten misschien niet eens wat.

Het familiesysteem omvat biologische ouderseen man, broers en zussen, geliefden, echtgenoten en alleen seksuele partners, kinderen, andere bloedverwanten. Daarnaast omvat het familiesysteem mensen die met een persoon of leden van zijn gezin zijn geassocieerd door de zogenaamde "relatie van leven en dood". Dit zijn mensen die op de een of andere manier het behoud of de ontbering van het menselijk leven hebben beïnvloed.

Relaties in het familiesysteem worden gereguleerd door drie wetten (Orders of Love): de wet van erbij horen, de wet van de hiërarchie, de wetbalans tussen nemen en geven. Overtreding van deze wetten en veroorzaakt problemen, waarvan de bron vaak niet kan bepalen. Familieproblemen worden gebruikt om deze problemen te identificeren.

Klassieke familiearrangementen zijn een groepsessie onder begeleiding van een psychotherapeut. Eerst beschrijft de klant zijn verzoek in het kort(probleem), op basis hiervan, bepaalt de therapeut de samenstelling van de leden van het familiesysteem om de plaatsing te starten. Vervolgens kiest de therapeut of de cliënt zelf uit de groep mensen die de afgevaardigden van zijn familiesysteem zullen zijn.

De taak van de cliënt is om de hulpsheriffs te plaatsen zoals ze zich in het familiesysteem bevinden. Tegelijkertijd moet je je niet focussen op echtrelatie en hun houding tegenover hen, maar op hun eigen intuïtieve gevoelens. Dit zou langzaam moeten gebeuren, terwijl de hulpsafgevaardigden de houding van degenen die zij aan de cliënt geven niet moeten nabootsen.

Dit is waar het plezier begint. Op dit moment hebben substituten een zogenaamde substituutperceptie, waarop de gezinsarrangementen zijn gebaseerd. De vervanger begint te voelen wat het lid van het systeem dat hij vervangt voelt (of eenmaal gevoeld). Het kunnen fysieke gewaarwordingen, emoties, afbeeldingen en afbeeldingen zijn.

Een substituut kan praktisch elk zijnman, gewoon iemand die gevoeliger is voor informatie over het prototype dat hij vervangt, en iemand - minder. Alternatieve perceptie kan worden ontwikkeld door regelmatig deel te nemen aan de afstemming. Het meest ongewone ding is dat substitutieperceptie ontstaat zelfs in het geval dat noch de plaatsvervanger noch de cliënt iets weet over het vervangbare lid van het familiesysteem.

Dit is wat het struikelblok wordt in de discussies van voorstanders en tegenstanders van de sterrenbeelden. De substitutieve perceptie wordt verklaard door het bestaan ​​van een enkel informatieveld - een externe bron van informatie over familiesystemen. Maar traditionele wetenschap (en psychotherapie in het bijzonder) kan dit fenomeen niet verklaren. Daarom worden gezinsarrangementen vaak bekritiseerd. Maar tegelijkertijd is er een positieve ervaring van mensen die worden geholpen door systemische regelingen.

Wanneer de eerste opstelling van figuren wordt gemaakt, bespreekt de therapeut met de hulpsheriffs hun gevoelens en gevoelens, op basis hiervan maakt hij conclusies over de relatie in het familiesysteem van de cliënt. Tijdens het plaatsen van een plaatsing kan de therapeut de figuren zelf herschikken of de afgevaardigden onafhankelijk laten bewegen en interageren. Dus geleidelijk aan worden de Orders die in het systeem bestaan ​​gemanifesteerd, de relaties tussen haar leden worden verduidelijkt.

Idealiter aan het einde van de uitlijning het probleem verliest de relevantie ervan, of men kan de betekenis ervan begrijpen en oplossingen vinden. Niet al te vaak eindigen familiearrangementen volledig, maar zelfs bij gedeeltelijk succes heroverwint de cliënt de situatie en begint hij een oplossing voor het probleem te zoeken.

Familieregelingen verschenen in de jaren 80Sinds de eeuwwisseling zijn er sinds die tijd vele richtingen en variëteiten van deze methode ontwikkeld, die zowel door Hellinger als zijn volgelingen zijn ontwikkeld. Het is onmogelijk om systemische arrangementen 100% wetenschappelijk te noemen, maar ze hebben echt veel mensen geholpen. Het belangrijkste is om een ​​goede therapeut te kiezen die in staat zal zijn om correct te regelen.