Ontwikkeling van de persoonlijkheid van het kind

Er zijn veel verschillende definitiespersoonlijkheid in termen van psychologie of sociale wetenschappen. Bijvoorbeeld, de gemeenschappelijke denominationele term 'persoon' impliceert een menselijk individu als een onderwerp van relaties en bewuste activiteit.

Elke persoon is een individu, maar niet elk individu is een persoon. Vorming van de individuele persoonlijkheid gebeurt niet plotseling, dit proces beïnvloedt vele factoren.

Het hele proces van persoonlijkheidsontwikkeling kan worden onderverdeeld in verschillende fasen in overeenstemming met de leeftijd van het kind:

• vroege kinderjaren (0-3)


• voorschoolse en schoolgaande jeugd (4-11)


• adolescentie (12-15)


• jeugd (16-18)

De voorwaarden voor de ontwikkeling van de persoonlijkheid zijn vastgelegd inhet lichaam van een kind al voor zijn geboorte - dit is de zogenaamde perinatale (prenatale) matrix. De theorie van de fundamentele perinatale matrices is ontwikkeld door Stanislav Grof. Volgens deze theorie worden de ervaringen van het toekomstige kind van zwangerschap en bevalling, evenals de gebeurtenissen van de postpartumperiode, vastgelegd in het kind in de vorm van vier hoofdmatrices, die vervolgens de ontwikkeling van de persoonlijkheid van het kind beïnvloeden.

De felbegeerde kinderen die natuurlijk geboren zijndoor en zonder geboortetrauma's, het levenspotentieel, het vermogen om zich aan te passen, de activiteit is hoger dan bij kinderen die moeilijkheden ondervonden tijdens zwangerschap en bevalling.

Pasgeboren baby komt onmiddellijk in contact met de buitenwereld: moeder, artsen, verpleegkundigen. En hoewel hij nog niet weet hoe hij zijn emoties moet uiten, begint hij de wereld al te verkennen, zijn persoonlijkheid begint zich te ontwikkelen.

Op de leeftijd van maximaal drie jaar wordt het kind opgevoedfamilie en de relatie met deze sociale groep hebben een enorme impact op de ontwikkeling van het individu. Als de geest van samenwerking in het gezin de boventoon voert, goodwill, wederzijds begrip, ontwikkelt de persoonlijkheid van het kind zich als een zorgzaam, zachtaardig persoon, in staat om hun fouten te herkennen en er verantwoordelijk voor te zijn.

Het kind doorloopt drie fasen van persoonlijkheidsontwikkeling:

• aanpassing (beheersing van de eenvoudigste vaardigheden, beheersing van de taal);


• individualisering (contrasteren met anderen, het eigen "ik" uitkiezen);


• integratie (gedragsbeheer, het vermogen om volwassenen te gehoorzamen, "management" van volwassenen).

Als tegen de volgende leeftijd het kindde fase van het intergation van de vorige stopte niet, dan werden de randvoorwaarden voor de crisis van persoonlijke ontwikkeling gevormd. Een typisch voorbeeld van de crisis van persoonlijke ontwikkeling is de "crisis van drie jaar".

In het voorschoolse tijdperk, nog een significant vanuit het oogpuntvisie op de ontwikkeling van de individuele sociale groep wordt het collectief. In de regel is het een collectief van een kleuterschool. De ontwikkeling van de persoonlijkheid van een kind wordt beïnvloed door zijn relaties, niet alleen met leeftijdsgenoten, maar ook met opvoeders. Het kind leert de normen van discipline, interactie met anderen.

In de fase van individualisering hiervan zijnvan de leeftijdsperiode probeert het kind op te vallen in het team, hetzij door de positieve presentatie van zichzelf in verschillende activiteiten, of door streken en proza. In deze fase is de beoordeling van de zorgverlener voor het kind net zo belangrijk als de beoordeling van de ouders.

Op een jongere schoolleeftijd is het kind dat ookpasseert alle drie fasen van persoonlijkheidsontwikkeling, net als in de vorige leeftijdsperiode. Het kind is opgenomen in een nieuwe sociale groep, nu is de evaluatie van de leraar van groot belang voor hem.

Adolescentie in de ontwikkeling van persoonlijkheidverschilt daarin dat het kind niet in een nieuwe groep gaat, de groep zelf verandert. Voor het kind op deze leeftijd worden verschillende buitenschoolse activiteiten belangrijker, communicatie met de peergroup. De mening van leeftijdsgenoten kan gezaghebbender zijn dan de mening van leraren en ouders.

In de adolescentie ervaren kinderen vaakeen crisis van persoonlijkheidsontwikkeling, die wordt veroorzaakt door te snelle veranderingen in de socio-psychologische structuur van de groep waarin ze zich bevinden. Voor de crisis van deze tijd is de geest van tegenstrijdigheid kenmerkend, de wens om alles op zijn eigen manier te doen, om eigen ervaringen van successen en missers te verwerven.

Op de leeftijd van 18, in de regel, de persoonlijkheid van het kindis volledig gevormd. Cardinaal veranderen, de reeds gevestigde persoonlijkheid kan niet, je kunt het kind alleen helpen om zijn gedrag te corrigeren. Daarom is het zo belangrijk om de morele en ethische waarden van het kind tijdig in te voeren, om hem de normen voor gedrag en menselijke relaties te leren wanneer de persoonlijkheid van het kind zich nog steeds ontwikkelt.